Lieve iedereen,
Vandaag een erg druilerig dagje met veel regen waardoor ik goed voor mijn blog kan gaan zitten, want het is al te lang geleden!
Na mijn laatste reisblog heb ik al weer twee weken op de school gewerkt. Mirjam en ik werken elke ochtend tot 12 uur in de hoogste nurseryclass. Hier zitten ongeveer 30 kinderen tussen de 5 en 6 jaar oud waarbij er ongeveer 5 kinderen zijn die extra aandacht nodig hebben om mee te komen. Deze kinderen proberen wij te ondersteunen tijdens het leren rekenen en schrijven terwijl de lerares klassikaal de opdrachten geeft. De kinderen in onze klas zijn echt geweldig. Ze zien er allereerst superschattig uit, zijn af en toe ondeugend, maar gelukkig ook erg leergierig. Ik ken intussen alle namen (en dat is best knap aangezien ze niet Jaap en Kees heten) en er zijn maar weinig kinderen waar ik niks mee heb. Ik vind het dan ook erg jammer dat we met ons klasje nog maar een week voor de boeg hebben. Het zijn echt schatjes en ik ga ze missen!
De afgelopen week was een zwaar weekje voor ons. De lerares was de hele week op een cursus waardoor Mirjam en ik deze week in ons eentje er voor stonden. Gelukkig kwam de lerares van de lagere nurseryclass met haar kinderen erbij zitten waardoor we gelukkig een tolk bij ons hadden. In totaal zaten er deze week dus met 50 kleuters in een klas die kleiner is dan een gemiddeld lokaal waardoor het lichtelijk een chaos was J. Wanneer we elke dag aankomen lopen komen alle kinderen aanrennen en willen ze je een hand geven (‘Goodmorning Teacher!') of met je knuffelen. Vervolgens doen we een rekenwerkje met ze die we terplekke nakijken (en waarbij de sticker niet achterwege blijft). Het rekenwerk bestaat voor veel kinderen uit plussommetjes die we op het bord schrijven. Zij gebruiken vervolgens ‘counters' (houten stokjes of flessendopjes) om deze sommen te maken. Verder zijn er een aantal kinderen die dit nog niet kunnen waardoor we dan een werkje op maat in hun schrift schrijven. Vaak doen we in de ochtend ook nog een schrijflesje. Tijdens dit werkje nemen de kinderen schrijfpatronen, losse letters, en woorden van het bord over. Ook tijdens het schrijven zijn er kinderen die dit nog niet kunnen waardoor we dan vaak een aangepast patroon in hun schriftje schrijven. Na deze ochtend spelen de kinderen buiten en krijgen ze pap. Vervolgens gaan we weer naar binnen en zingen we nog wat liedjes en doen af en toe nog een knutselwerkje als we tijd hebben. We hebben deze week gekleid met klei uit Nederland en ze vonden het helemaal geweldig. Ook hebben we bij het internetcafé wat kleurplaten gekopieerd voor ze. Deze hebben we opgehangen, wat ze helemaal geweldig vonden. Verder kwamen Mirjam en ik op het idee om een overzichtelijk schema (idee van mijn mamsie, gebruikt ze altijd in haar klas) voor de kinderen te maken met de dagen van de week, omdat ze hier nog niet echt een goed beeld bij hebben. Ze kunnen een liedje zingen met alle dagen van de week, maar als je vraagt wat voor dag het vandaag en vervolgens wat voor dag het gister was, dan worden alle dagen van de week door de klas geroepen. Het is een lijst met alle dagen van de week waarbij ze elke dag een wasknijper op de goede dag moeten zetten. Hij is echter wat groter uitgepakt dan het plan was waardoor ie langer is dan onszelf J.
Het is me opgevallen dat ondanks de Portreitz school uit mooie gebouwen bestaat, er niet altijd even veel aandacht is voor de hygiëne van de kinderen. Zo zit er bij ons een meisje, Machocho, in de klas met een erg groot waterhoofd. Zij kan niet zonder hulpmiddelen lopen en heeft daarom een soort van rollator. Omdat het terrein best groot is en ze niet snel kan lopen, is ze soms lang onderweg om van het klaslokaal naar de vertrekken te lopen waar de kinderen eten krijgen, slapen etc. Tijdens een van deze ritjes moest zij er nodig naar de wc. Wij zagen van een afstand dat zij op het stenen pad ging zitten, haar onderbroek naar beneden deed, haar uniform een beetje aan de kant schoof en zittend ging plassen. Toen ze weer opstond was het al snel duidelijk dat haar hele uniform nat was geworden. Haar uniform wordt dan niet verschoond. Het op de grond plassen heb ik haar nog meerdere malen zien doen. En eigenlijk niemand die er naar omkijkt. Verder gaan wij elke middag spelen met de kinderen in de sensory room. Ondanks dat dit een leuke bezigheid is, kijken we er elke keer weer tegen op. Dit komt omdat we het idee hebben dat het allemaal heel slecht schoongemaakt wordt. De matten zijn niet schoon en ook de speeltjes worden nooit schoongemaakt waardoor je eigenlijk geen speeltje in je hand wilt hebben. Toch is het voor ons eigenlijk onmogelijk om hier verandering in te brengen. Er zijn heel veel kinderen die verzorgd moeten worden terwijl er niet veel personeel is.
Vorige week zaterdag waren we uitgenodigd om bij Bettie langs te gaan. De dag ervoor kreeg ik al een smsje dat ze sojamelk voor ons bereid had. Op dat moment kregen we al het idee dat dit erg bijzonder moest zijn. Bettie woont in een huis waar verschillende gezinnen een kamer huren. Ze hebben er geen douche maar er is een gezamenlijke kraan waar zij zich kunnen wassen. Verder deelt ze ook een wc. In haar eigen kamer ligt eigenlijk alleen maar 1 matras waar ze met zijn drieen opslapen. Toen we daar aankwamen hadden de kinderen een tekstje voor ons opgehangen met allemaal lieve woorden. En uiteraard kregen we ook het beloofde glas melk. Al snel bleek dat de melk inderdaad bijzonder was, het heeft haar erg veel tijd gekocht om het te bereiden.
Verder zijn we door de lerares van special class, Dorris, uitgenodigd om mee te doen aan een sponsorloop voor vrouwen met borstkanker die hun behandeling niet kunnen betalen. Dorris heeft zelf onlangs borstkanker gehad en is bijna schoon verklaard. Zij heeft met andere vrouwen die borstkanker hebben gehad deze sponsorloop georganiseerd. Bij aanvang van de loop kon je shirts, pennen,tassen etc. kopen waarvan de opbrengst naar de stichting ging. De sponsorloop ging door het hele centrum. Dit was erg leuk omdat het normaal een enorme drukte is met auto's, tuktuks en matatu's en deze wegen door de politie werden afgezet om ons erdoor te laten. Met een spandoek voorop, wat mannen met trommels, en dansende vrouwen was het een gezellig gebeuren. Tijdens de loop werden er flyers uitgedeeld om voor een borstkankerkamp waar vrouwen gratis naar toe kunnen komen. Zij zullen hier met name veel voorlichting krijgen. Mirjam, Leanne en ik hebben besloten om een deel van ons donatiegeld aan deze stichting te geven. In Mombasa is een groot deel van de bevolking arm (zij moeten elke dag keihard werken om hun gezin te onderhouden), waarbij ik zeker weet dat een heel groot deel van deze vrouwen nooit een behandeling zou kunnen betalen. Wij hebben besloten om 50.000 shilling (zo'n 400 euro) aan deze stichting te geven.
De laatste 2.5 week van onze reis is al aardig vol gepland. Aankomende week is onze laatste week op school. Mirjam en ik gaan proberen om voor onze klas nog een dagje uit te organiseren. Ik weet namelijk zeker dat veel van onze kinderen hun hele leven alleen maar hun eigen buurt hebben gezien, laat staan dat ze ooit een dagje uit zijn geweest. Verder gaan we volgende week zaterdag nog naar het strand met de klas van een andere vrijwilliger, en zullen we de kinderen van Bettie ook meenemen. Het plan was eigenlijk om dat vandaag te doen, maar het weer is vandaag erg slecht.
Na ons weekje werken gaan we 4 dagen op safari. Verder gaan we nog een trip maken naar wasini-island, een eiland waar we zullen gaan snorkelen, zeilen en dolfijnen gaan spotten. Ook gaan we nog een middagje naar ons oude project en zullen we nog een keer met Jane af gaan spreken.