maartjeinkenia.reismee.nl

01-09-2011

Hoi iedereen!

Hier weer een verslag uit Kenia. Het is alweer bijna twee weken dat ik heb geschreven waarin veel is gebeurd.
Vorige week woensdag stond onze geplande trip met de kinderen op het programma. We zouden zowel op woensdag en donderdag (we hebben de groep in tweeën verdeeld omdat we 60 kinderen tegelijk wel erg onoverzichtelijk vonden) naar Hallerpark gaan. Dit is een soort dierentuin/park. Wij zorgden voor het vervoer, de lunch en de entree van de kinderen en begeleiders. Dit hebben wij mogelijk kunnen maken door de donaties dus iedereen bedankt!
Dus wij woensdag op pad met de zakken brood naar Hallerpark. Terwijl wij op de kinderen aan het wachten waren, kwam er een klein aapje bij ons kijken. In het begin waren we hier erg blij mij aangezien we haar (hier was geen twijfel over mogelijk met tepels die enorm uitstaken) nu goed op de foto konden zetten. De aap begon inmiddels ook onze tassen met brood in het vizier te krijgen en maakte aanstalten om een poging te wagen om brood te gaan stelen. Mirjam en ik probeerden haar met zwaaiende bewegingen weg te jagen maar in plaats van weg te rennen (wat ze de vorige keren wel deed als we met onze fotocamera dicht bij kwamen) werd ze agressief en begon ze haar toch wel erg scherp ziende tanden te tonen. Met de gedachte dat apenbeten voor ernstige ziekten kunnen zorgen twijfelde ik geen moment (en de andere overigens ook niet) en renden we snel gillend weg. Met natuurlijk als gevolg dat er een brood weg was...
In het park kregen we een rondleiding langs allerlei dieren waarbij de kinderen geen genoeg konden krijgen van de vissen. Ook mochten we zelf giraffen voeren, wat natuurlijk een hele belevenis was voor de kinderen. Donderdag hebben we eigenlijk dezelfde dag gehad met de andere groep kinderen. Het was erg fijn om te zien dat we de kinderen echt een leuke dag hebben kunnen bezorgen.

Woensdagavond zijn we uit eten geweest met onze huishoudster, Bettie, en haar kinderen (een zoon van 5 en dochter van 7) . Het is een schat van een vrouw die we graag een leuke avond wilde bezorgen. Toen ze aankwamen was het erg leuk om te zien dat de kinderen prachtig waren aangekleed. We hebben ze meegenomen naar een leuk restaurantje hier in de buurt. Het was de eerste kinderen dat de kinderen een hamburger aten. Verder kwamen we er tijdens het eten achter dart de kinderen nog nooit in een supermarkt waren geweest. Aangezien deze vlakbij was hebben we ze na het eten meegenomen naar de supermarkt. Ze kregen allebei een eigen kinderkarretje en mochten een pakje drinken en een snoepje uitzoeken. Daarna mochten ze ook zelf hun spulletjes bij de kassa afrekenen. . Het was geweldig om te zien hoe de kinderen, Wisdom en Allbright, hun ogen uitkeken. Ze genoten ervan om in een supermarkt rond te lopen, iets wat voor ons zo normaal is! Bettie vertelde de volgende dag dat ze maar niet konden stoppen met praten over de leuke avond.

Vrijdag was het dan de dag van ons afscheid op Mombasa Children's Home. We hadden slingers en ballonnen gehaald om de ruimte wat te versieren en hadden ook wat lekkers voor ze meegenomen. Van de captain hadden we de avond ervoor gehoord dat de kinderen een fashion-show voor ons georganiseerd hadden. 's Ochtends hebben we met alle kinderen het lokaal versierd en na de lunch begon het ‘officiële programma'. We kregen een speech van de captain, die ons ook een certificaat uitdeelde. Daarna hebben de kinderen voor ons gezongen, allemaal verschillende liedjes. Hierna kon de modeshow beginnen en het was werkelijk geweldig! Alle meiden waren opgetut en de jongens hadden hun stoerste kleren aangetrokken. Als echte catwalk-professionals liepen ze het lokaal op en neer. Aan het einde van deze dag brak het moment van afscheid nemen aan. We hebben alle kinderen persoonlijk gedag gezegd, bij de één was dat lastiger dan bij de ander. Vooral de jongere kinderen hadden het er erg moeilijk mee. Twee meisjes begonnen heel hard te huilen toen we weggingen, waardoor ik het ook niet meer droog hield. Ik vond het met name moeilijk omdat veel van deze kinderen al vaak in hun leven afscheid hebben moeten nemen van mensen aan wie ze gehecht waren. Je bouwt toch een band op met een aantal kinderen, ook al waren we er maar vier weken.

Zaterdag waren we uitgenodigd bij een vrouw die ook in het weeshuis werkt. Ze kwam ons ophalen in de stad en samen zijn we naar haar huisje gereden. Haar huisje bestond uit een klein woonkamertje met daarachter haar slaapkamer. De muren zijn van steek en het dak van golfplaten. Ze kookt buiten op kolen. Dat was wel even schrikken. Omdat deze vrouw er altijd erg netjes en verzorgd uitziet had ik niet verwacht dat ze op deze manier zou wonen. Deze vrouw, Jane, werkt al 21 jaar in het weeshuis en voelt zich dus een soort van moeder voor de kinderen. Het is geweldig hoe zij over haar werk praat, haar droom is om ooit zelf een weeshuis te beginnen. Ze heeft daar alleen het geld (nog) niet voor. We Haar zoon werkt bij een hiv-project, waar we uitgenodigd zijn om een bezoekje te brengen. Ondanks dat Jane het zelf niet breed heeft, heeft ze een enorme lunch voor ons bereid waarvan de buurt kinderen ook mochten eten. Het is een erg bijzondere vrouw die we zeker nog vaker gaan ontmoeten.

Bettie had tijdens ons etentje gevraagd of we met haar mee wilden naar de kerk. Ondanks dat het erg vroeg was vonden we het toch wel leuk om het een keertje mee te maken. Om 9 uur arriveerden we bij de kerk, de dienst was buiten onder een grote tent. Na onze vorige kerkdienst wisten we dat de Kenianen toch wat uitbundiger zijn in het uiten van hun geloof in God maar wat hier gebeurde had ik niet verwacht. Ze hebben (zonder overdrijven) van 9 tot 11 aan één stuk door gezongen, waarbij ik volgens mij maar 2 verschillende nummers heb gehoord. Alle mensen stonden met hun handen in de lucht te zwaaien, waren aan het springen en aan het huilen. Ook viel er af en toe iemand neer die dan met soort van stuiptrekkingen naar voren werd gebracht. Hier bleef diegene dan zo'n kwartier op de grond liggen en liep weer terug naar zijn plaats wanneer hij of zij weer tot bezinning was gekomen. In het begin was dit erg interessant om te zien maar na een tijdje kreeg ik honger en was ik de constante herhaling van alles helemaal zat. Helaas konden we pas om 13.15 uur weg. De dienst was nog steeds niet afgelopen was, op sommige dagen gaan ze zelfs toch 's avonds door. Na de kerkdienst zijn we samen met de kinderen van Bettie (zij mochten de dienst ook vroegtijdig verlaten) naar het strand geweest. De kinderen zijn, ondanks dat ze zo dichtbij het strand wonen, nog nooit naar de zee geweest. De kinderen vonden het helemaal geweldig en toen hun moeder uit de kerk kwam wilden ze nog niet haar huis. De dag erna vertelde Bettie dat de kinderen van opwinding niet konden slapen en dat ze heel graag met ons mee naar Nederland willen haha!

Een dag voor ons afscheidsfeest kregen we te horen dat alle scholen (ons nieuwe project) tot 5 september dicht zijn. Dit betekent dat we nu een weekje vrij hebben. De eerste drie dagen hebben we geholpen het een verven van Bombululu school, ook een project van Doingoood. Morgen gaan we voor twee nachtjes naar een hotel in de buurt van Mombasa bij Diani Beach. Dit schijnt een erg mooi strand te zijn waar we even een paar daagjes de toerist gaan uithangen. Hopen op mooi weer want ook hier is het af en toe heel wisselvallig!

Heel veel liefs,
Maartje

Reacties

Reacties

John en Ineke @ Doingoood

Hi Maartje,

Leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken en doen! Geweldig ook voor Bettie en de kinderen, ze was er helemaal enthousiast van en smste mij hoe geweldig ze het vond. Veel plezier op de zuidkust! En succes vanaf volgende week bij Port Reitz school! Groetjes, John en Ineke

lotte

Hee maart!

Leuk om te horen dat je je tijd nuttig kunt besteden en dat er zo leuk op jullie wordt gereageerd!!

maar weer veel plezier de komende tijd :)

kus

suzanne

Hoi Maartje,
Leuk jullie verhalen te lezen. Voor mij gaat het ook op schieten. Van vrijdag 23 september, neem ik mijn intrek in het doingoood huis.
Groetjes
Suzanne

Eline

Hee Room,

Klinkt goed allemaal! Genoten van jullie vrije dagen? Is denk ik ook wel even lekker.. De foto's zagen er iig goed uit!

xx

Marjolein

Fijne vakantie! (als is het maar een paar daagjes ;) )
Ik stuur snel foto's van mn huisje want het is bijna klaarrrr!

xx

lianne

hoi Maartje,

Wat een ervaring allemaal. Droevige en mooie dingen die je allemaal in een korte tijd mee maakt.
Geniet van je vrije dagen :-)

Chantal

Hoi Maartje

Ik vond ergens nog de link naar je weblog. In 1 adem heb ik je verhalen gelezen. Wat een ongelooflijk goed werk doen jullie daar. We hebben niet voor niets de lege flessen opgespaard ;-)
Heel veel succes!
Groetjes Chantal een moeder van 4 kinderen die allemaal naar obs de Rietput gaan.

tante Stina

Lieve Maartje
Nu jullie vrije dagen voorbij zijn[hopelijk hebben jullie
genoten] op naar een nieuw project.We wensen je veel succes en plezier bij Port Reitz school.
Liefs van


Ome Arie en tante Stina.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood