maartjeinkenia.reismee.nl

De eerste dagen

Hoi iedereen,

Zoals ik jullie vertelde hadden we maandag een citytour. We werden opgehaald door Sheilah, de dochter van de eigenaar van een schooltje, een ander project van Doingoood. Zij heeft ons uitgelegd hoe we met de matatu moeten reizen. En daar zaten we dan. Alle busjes knokken om passagiers mee te krijgen. Dit betekent dat wanneer er een groep mensen langs de weg staat, er verschillende matatu's op af duiken om de mensen mee te nemen. Ze rijden de berm in die vol grote kuilen zit, wat het ritje niet echt aangenamer maakt. Ze draaien keihard oude r&b en reggae (wat eigenlijk wel leuk is :P). Toen we aankwamen gingen we onverwachts langs het Mombasa's Childrens Home, ons project voor de komende vier weken. Het is een weeshuis dat wordt gerund door een koppel. We hebben daar de man van het stel ontmoet, die zich voorstelde als de ‘captain'. Hij had zelfs zo'n blouse aan met van die dingen op zijn schouder (weet even niet meer hoe het heet), dus hij kwam erg autoritair over. Hij had echter een afspraak bij de bank waardoor hij weg moest. We zullen daarom de dag erna rondgeleid worden in het weeshuis. Vervolgens hebben we in de stad verschillende dingen gezien. We zijn naar de ferry geweest, die de mensen naar het zuiden van Mombasa brengt (het centrum van Mombasa is op eiland). Mombasa is over het algemeen een zeer drukke stad, waar ik me overigens nog totaal niet onveilig heb gevoeld.
Aan het einde van de city tour zijn we naar El roi gaan. Dit is een basisschool in een zeer arme wijk waar de moeder van Sheila de eigenaar is. Twee vrijwilligers uit ons huis geven op dit project les dus vonden we het wel leuk om daar even een kijkje te nemen. Wat een warm welkom kregen we daar! Alle kinderen wilden ons een handje gegeven en ze hebben wel een half uur voor ons gezongen. Je merkte wel goed dat deze kinderen ons heel anders benaderde dan in het weeshuis, waarschijnlijk omdat ze daar geen vrijwilligers gewend zijn. Ze zijn veel meer afwachtend dan op de basisschool
Dinsdag was dan eindelijk de dag waarop we met ons project begonnen. Toen we daar aankwamen was de captain nergens te bekennen. We zijn toen maar bij de kinderen gaan zitten die allemaal boekjes aan het lezen waren. De kinderen waren allemaal erg geïnteresseerd in mijn beugel, ze bleven maar kijken en wijzen. Pas na een uur kwam de captain er aan, maar verdween ook weer snel. Hier baalden we wel van omdat we totaal niet wisten wat er van ons verwacht werd en het hele weeshuis nog helemaal niet hadden gezien. Tijdens het lezen sloeg een kind tegen een bel waarna alle kinderen naar buiten renden. Het bleek ‘tea-time' te zijn. Deze thee bleek er echter niet zo fris uit te zien. Het kwam uit een grote plastic bak waar allemaal gekke dingen in dreven. De thee wordt hier gemengd met melk waardoor het ook een minder frisse kleur krijgt. Tot ons grote spijt werden wij door het personeel gewenkt om ook een mok met thee te nemen. Dit hebben we aangenomen maar daarna stiekem aan de kinderen gegeven. Na deze thee pauze moesten de kinderen weer voor 1.5 uur gaan lezen. Dit werd nu toch een beetje saai voor ons (en de kinderen) omdat ze maar een paar boekjes tot hun beschikking hebben. Na 1 dag heb je alle boekjes al meerdere keren gelezen, dus het was dan ook niet gek dat de kinderen het na een tijdje wel gezien hadden en zich begonnen te vervelen. Net voor de lunch kwam de captain ons halen en kregen we dan eindelijk de beloofde rondleiding. Op zich ziet het weeshuis er redelijk uit. De kinderen slapen met zijn vieren op een kamer in goed uitziende bedden. Wat met name mist in het weeshuis zijn dingen zoals speelgoed, papier, stiften etc. Op het menu voor de lunch stond bonen met maïs. Wij waren wel benieuwd naar het lokale eten en besloten mee te eten. Dit hadden we echter beter niet kunnen doen want sinds afgelopen nacht wordt de wc druk bezocht. We zijn allemaal ziek en hebben daardoor vandaag al moeten afzeggen. Nog even terug naar gister. Na de lunch hebben we ballonnen uitgedeeld. Hier reageerden de kinderen erg enthousiast op. Zelfs de oudere kinderen die eerder de dag erg terughoudend waren kwamen nu om een ballon vragen. Wel valt op dat kinderen wel erg bezitterig zijn. Sommige kinderen, die meerdere ballonnen hadden, weigerden hun ballonnen af te staan aan kinderen die nog geen ballon hebben. Aan het einde van de middag heb ik nog een potje gevoetbald met een paar meisjes. Beetje jammer was dat ik bij mijn eerste schot de bal ver over de afgrenzing van het terrein schoot. Ik was bang dat dit einde wedstrijd betekende maar gelukkig heeft een jongen hem voor me gehaald. We zijn wat eerder weggegaan van het project om wat inkopen te doen. We hebben wat papier en potloden gehaald. Tijdens de terug weg begonnen te bonen bij Mirjam al aardig te werken. We hebben een aantal keer een stop ingelast tijdens het lopen omdat ze elke keer haar billen dicht moest knijpen. Vannacht zijn Leanne en ik helaas ook ziek geworden en we liggen op het moment met zijn drieën lamlendig op de bank. Hopelijk gaat het morgen beter en kunnen we naar het project!

Dikke kus,
Maartje

Ps. Morgen hoop ik wat foto's te plaatsen!

Reacties

Reacties

Renske

Ahhh maart! Nu al last van het eten. Balen zeg:( Hoop dat jullie snel weer beter zijn! Ik zal waarschijnlijk vanavond even een wat uitgebreider mailtje sturen!
Liefs en kussen voor jullie!

Dinne

Maartestaart!

Arme jij, met je billetjes samengeknepen op de bank liggen! :(
Hopelijk ben je snel beter en kan je weer alle dingen doen die je op de planning hebt staan!

Dikke kus!

tante Jenny

Hoi Maartje, jouw verhaal over het eten doet me denken aan een ervaring die ik had. Bij de plaatselijike bevolking te eten gevraagd en wat ik at weet ik niet, maar ik kreeg het niet stuk gebeten om door te slikken. Later zag ik buiten een grote teil staan met zwart water en daar dreven dingen in die ik bijna had doorgeslikt: varkensoren! brrrrr. Leuk om te lezen over het enthousiasme van de kinderen over de ballonnen.

Marjolein

Dat zal wel lekker stinken daar in dat appartement ;)
Balen dat jullie zo'n last van het eten hebben.. hopelijk gaat het morgen wat beter.
xxx

Fleur

Jeej, heftige verhalen! Heel leuk om te lezen.
x

Karen

Lieve Maart,

Wat leuk om je verhalen te lezen. We zijn nu pas terug uit Amerika, dus vandaag de late reactie!
Jullie hebben al veel meegemaakt in een korte tijd en ook al wel veel geleerd, denk ik.
Ik hoop dat jullie snel herstellen van de buikkrampjes en kunnen starten met het project!

Succes en heel veel plezier! Ik mail je!

Liefs xx

Emmy

Maart!

Echt leuk om je verhalen te lezen. Volgens mij hebben jullie het goed naar je zin en doen jullie goed werk! Leuke foto's ook met 'je' kinderen, echt lief.. Ben je inmiddels weer beter? Veel plezier en succes verder en ben alweer benieuwd naar je nieuwe avonturen!

xxx

Iris

Hee Maartje!

Hier dan eindelijk een berichtje vanuit de Kloostergang :D. Wat leuk om al je avonturen te lezen! Aan je verhalen te zien hebben jullie al het nodige meegemaakt in korte tijd. En wat een mooie foto's van het strand en de kinderen, leuk om te zien hoe het er daar echt uitziet. Ik ben benieuwd naar je volgende verhalen en foto's!

Veel succes & plezier met jullie project!
Xx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood